• Audio Alignment • Rāmāyaṇa • 1.035: Gangothpathi Varnavam •

1.035: Gangothpathi Varnavam

Loop (OFF)

उपास्य रात्रिशेषं तु शोणाकूले महर्षिभिः ।
निशायां सुप्रभातायां विश्वामित्रोऽभ्यभाषत ॥ १ ॥
सुप्रभाता निशा राम पूर्वा सन्ध्या प्रवर्तते ।
उत्तिष्ठोत्तिष्ठ भद्रं ते गमनायाभिरोचय ॥ २ ॥
तच्छ्रुत्वा वचनं तस्य कृत्वा पौर्वाह्णिकीं क्रियाम् ।
गमनं रोचयामास वाक्यं चेदमुवाच ह ॥ ३ ॥
अयं शोणः शुभजलो गाधः पुलिनमण्डितः ।
कतरेण पथा ब्रह्मन् सन्तरिष्यामहे वयम् ॥ ४ ॥
एवमुक्तस्तु रामेण विश्वामित्रोऽब्रवीदिदम् ।
एष पन्था मयोद्दिष्टो येन यान्ति महर्षयः ॥ ५ ॥
एवमुक्ता महर्षयो विश्वामित्रेण धीमता ।
पश्यन्तस्ते प्रयाता वै वनानि विविधानि च ॥ ६ ॥
ते गत्वा दूरमध्वानं गतेऽर्द्धदिवसे तदा ।
जाह्नवीं सरितां श्रेष्ठां ददृशुर्मुनिसेविताम् ॥ ७ ॥
तां दृष्ट्वा पुण्यसलिलां हंससारससेविताम् ।
बभूवुर्मुनयः सर्वे मुदिताः सहराघवाः ॥ ८ ॥
तस्यास्तीरे ततश्चक्रुस्त आवासपरिग्रहम् ।
ततः स्नात्वा यथान्यायं सन्तर्प्य पितृदेवताः ॥ ९ ॥
हुत्वा चैवाग्निहोत्राणि प्राश्य चामृतवद्धविः ।
विविशुर्जाह्नवीतीरे शुचौ मुदितमानसाः ॥ १० ॥
विश्वामित्रं महात्मानं परिवार्य समन्ततः ।
अथ तत्र तदा रामो विश्वामित्रमथाब्रवीत् ॥ ११ ॥
भगवन् श्रोतुमिच्छामि गङ्गां त्रिपथगां नदीम् ।
त्रैलोक्यं कथमाक्रम्य गता नदनदीपतिम् ॥ १२ ॥
चोदितो रामवाक्येन विश्वामित्रो महामुनिः ।
वृद्धिं जन्म च गङ्गाया वक्तुमेवोपचक्रमे ॥ १३ ॥
शैलेन्द्रो हिमवान्नाम धातूनामाकरो महान् ।
तस्य कन्याद्वयं राम रूपेणाप्रतिमं भुवि ॥ १४ ॥
नाम्ना मनोरमा नाम पत्नी हिमवतः प्रिया ।
तस्यां गङ्गेयमभवज्ज्येष्ठा हिमवतः सुता ॥ १५ ॥
उमा नाम द्वितीयाभून्नाम्ना तस्यैव राघव ।
अथ ज्येष्ठां सुराः सर्वे देवतार्थचिकीर्षया ॥ १६ ॥
शैलेन्द्रं वरयामासुर्गङ्गां त्रिपथगां नदीम् ।
ददौ धर्मेण हिमवांस्तनयां लोकपावनीम् ॥ १७ ॥
स्वच्छन्दपथगां गङ्गां त्रैलोक्यहितकाम्यया ।
प्रतिगृह्य त्रिलोकार्थं त्रिलोकहितकारिणः ॥ १८ ॥
गङ्गामादाय तेऽगच्छन् कृतार्थेनान्तरात्मना ।
या चान्या शैलदुहिता कन्याऽऽसीद्रघुनन्दन ॥ १९ ॥
उग्रं सा व्रतमास्थाय तपस्तेपे तपोधना ।
उग्रेण तपसा युक्तां ददौ शैलवरः सुताम् ॥ २० ॥
रुद्रायाप्रतिरूपाय उमां लोकनमस्कृताम् ।
एते ते शैलराजस्य सुते लोकनमस्कृते ॥ २१ ॥
गङ्गा च सरितां श्रेष्ठा उमा देवी च राघव ।
एतत्ते सर्वमाख्यातं यथा त्रिपथगा नदी ॥ २२ ॥
खं गता प्रथमं तात गतिं गतिमतां वर ।
सैषा सुरनदी रम्या शैलेन्द्रस्य सुता तदा ॥ २३ ॥
सुरलोकं समारूढा विपापा जलवाहिनी ॥ २४ ॥