अथ पञ्चवटीं गच्छन्नन्तरा रघुनन्दनः ।
आससाद महाकायं गृध्रं भीमपराक्रमम् ॥ १ ॥
तं दृष्ट्वा तौ महाभागौ वटस्थं रामलक्ष्मणौ ।
मेनाते राक्षसं पक्षिं ब्रुवाणौ को भवानिति ॥ २ ॥
स तौ मधुरया वाचा सौम्यया प्रीणयन्निव ।
उवाच वत्स मां विद्धि वयस्यं पितुरात्मनः ॥ ३ ॥
स तं पितृसखं बुद्ध्वा पूजयामास राघवः ।
स तस्य कुलमव्यग्रमथ पप्रच्छ नाम च ॥ ४ ॥
रामस्य वचनं श्रुत्वा सर्वभूतसमुद्भवम् ।
आचचक्षे द्विजस्तस्मै कुलमात्मानमेव च ॥ ५ ॥
पूर्वकाले महाबाहो ये प्रजापतयोऽभवन् ।
तान्मे निगदतः सर्वानादितः शृणु राघव ॥ ६ ॥
कर्दमः प्रथमस्तेषां विश्रुतस्तदनन्तरः ।
शेषश्च संश्रयश्चैव बहुपुत्रश्च वीर्यवान् ॥ ७ ॥
स्थाणुर्मरीचिरत्रिश्च क्रुतश्चैव महाबलः ।
पुलस्त्यश्चाङ्गिराश्चैव प्रचेताः पुलहस्तथा ॥ ८ ॥
दक्षो विवस्वानपरोऽरिष्टनेमिश्च राघव ।
कश्यपश्च महातेजास्तेषामासीच्च पश्चिमः ॥ ९ ॥
प्रजापतेस्तु दक्षस्य बभूवुरिति विश्रुतम् ।
षष्टिर्दुहितरो राम यशस्विन्यो महायशः ॥ १० ॥
अदितिं च दितिं चैव दनुमप्यथ कालिकाम् ।
ताम्रां क्रोधवशां चैव मनुं चाप्यनलामपि ॥ ११ ॥
तास्तु कन्यास्ततः प्रीतः कश्यपः पुनरब्रवीत् ।
पुत्रांस्रैलोक्यभर्तॄन् वै जनयिष्यथ मत्समान् ॥ १२ ॥
अदितिस्तन्मना राम दितिश्च मनुजर्षभ ।
कालिका च महाबाहो शेषास्त्वमनसोऽभवन् ॥ १३ ॥
अदित्यां जज्ञिरे देवास्त्रयस्त्रिंशदरिन्दम ।
आदित्या वसवो रुद्रा ह्यश्विनौ च परन्तप ॥ १४ ॥
दितिस्त्वजनयत्पुत्रान् दैत्यांस्तात यशस्विनः ।
तेषामियं वसुमती पुरासीत् सवनार्णवा ॥ १५ ॥
दनुस्त्वजनयत् पुत्रमश्वग्रीवमरिन्दम ।
नरकं कालकं चैव कालिकापि व्यजायत ॥ १६ ॥
क्रौञ्चीं भासीं तथा श्येनीं धृतराष्ट्रीं तथा शुकीम् ।
ताम्रापि सुषुवे कन्याः पञ्चैता लोकविश्रुताः ॥ १७ ॥
उलूकान् जनयत् क्रौञ्ची भासी भासान् व्यजायत ।
श्येनी श्येनांश्च गृध्रांश्च व्यजायत सुतेजसः ॥ १८ ॥
धृतराष्ट्री तु हंसांश्च कलहंसांश्च सर्वशः ।
चक्रवाकांश्च भद्रं ते विजज्ञे सापि भामिनी ॥ १९ ॥
शुकी नतां विजज्ञे तु नताया विनता सुता ।
दश क्रोधवशा राम विजज्ञे ह्यात्मसम्भवाः ॥ २० ॥
मृगीं च मगमन्दां च हरिं भद्रमदामपि ।
मातङ्गीमपि शार्दूलीं श्वोतां च सुरभिं तथा ॥ २१ ॥
सर्वलक्षणसम्पन्नां सुरसां कद्रुकामपि ।
अपत्यं तु मृगाः सर्वे मृग्या नरवरोत्तम ॥ २२ ॥
ऋक्षाश्च मृगमन्दायाः सृमराश्चमरास्तथा ।
हर्याश्च हरयोऽपत्यं वानराश्च तरस्विनः ॥ २३ ॥
ततस्त्विरावतीं नाम जज्ञे भद्रमदा सुताम् ।
तस्यास्त्वैरावतः पुत्रो लोकनाथो महागजः ॥ २४ ॥
मातङ्गास्त्वथ मातङ्ग्या अपत्यं मनुजर्षभ ।
गोलाङ्गूलांश्च शार्दूली व्याघ्रांश्चाजनयत् सुतान् ॥ २५ ॥
दिशागजांश्च काकुत्स्थ श्वेताप्यजनयत् सुतान् ।
ततो दुहितरौ राम सुरभिर्द्वे व्यजायत ॥ २६ ॥
रोहिणीं नाम भद्रं ते गन्धर्वीं च यशस्विनीम् ।
रोहिण्यजनयद्गा वै गन्धर्वी वाजिनः सुतान् ॥ २७ ॥
सुरसाऽजनयन्नागान् राम कद्रूस्तु पन्नगान् ।
ब्राह्मणान् क्षत्त्रियान् वैश्यान् शूद्रांश्च मनजर्षभ ॥ २८ ॥
सर्वान् पुण्यफलान् वृक्षाननलापि व्याजायत ।
विनता च शुकी पौत्री कद्रूश्च सुरसा स्वसा ॥ २९ ॥
कद्रूर्नागं सहस्रस्यं विजज्ञे धरणीधरम् ।
द्वौ पुत्रौ विनतायास्तु गरुडोऽरुण एव च ॥ ३० ॥
तस्माज्जातोऽहमरुणात् सम्पातिस्तु ममाग्रजः ।
जटायुरिति मां विद्धि श्येनीपुत्रमरिन्दम ॥ ३१ ॥
इदं दुर्गं हि कान्तारं मृगराक्षससेवितम् ।
सीतां च तात रक्षिष्ये त्वयि याते सलक्ष्मणे ॥ ३२ ॥
जटायुषं तं प्रतिपूज्य राघवो मुदा पिरष्वज्य च सन्नतोऽभवत् ।
पितुर्हि शुश्राव सखित्वमात्मवान् जटायुषा सङ्कथितं पुनः पुनः ॥ ३३ ॥
स तत्र सीतां परिदाय मैथिलीं सहैव तेनातिबलेन पक्षिणा ।
जगाम तां पञ्चवटीं सलक्ष्मणो रिपून् दिधक्षन् शलभानिवानलः ॥ ३४ ॥