सन्दिदेश महाबाहुर्भीमवेगान् दुरासदान् ।
राक्षसान् पञ्च साहस्रान् समरेष्वनिवर्तिनः ॥ १ ॥
ते शूलैः पट्टिशै खङ्गैः शिलावर्षेर्द्रुमैरपि ।
शरवर्षैरविच्छिन्नं ववृषुस्तं समन्ततः ॥ २ ॥
स द्रुमाणां शिलानां च वर्षं प्राणहरं महत् ।
प्रतिजग्राह धर्मात्मा राघवस्तीक्ष्णसायकैः ॥ ३ ॥
प्रतिगृह्य च तद्वर्षं निमीलित इवर्षभः ।
रामः क्रोधं परं भेजे वधार्थं सर्वरक्षसाम् ॥ ४ ॥
ततः क्रोधसमाविष्टः प्रदीप्त इव तेजसा ।
शरैरवाकिरत्सैन्यं सर्वतः सहदूषणम् ॥ ५ ॥
ततः सेनापतिः क्रुद्धो दूषणः शत्रुदूषणः ।
शरैरशनिकल्पैस्तं राघवं समवाकिरत् ॥ ६ ॥
ततो रामः सुसङ्क्रुद्धः क्षुरेणास्य महद्धनुः ।
चिच्छेद समरे वीरश्चतुर्भिश्चतुरो हयान् ॥ ७ ॥
हत्वा चाश्वन् शरैस्तीक्ष्णैरर्धचन्द्रेण सारथेः ।
शिरो जहार तद्रक्षस्रिभिर्विव्याध वक्षसि ॥ ८ ॥
स च्छिन्नधन्वा विरथो हताश्वो हतसारथिः ।
जग्राह गिरिशृङ्गाभं परिघं रोमहर्षणम् ॥ ९ ॥
वेष्टितं काञ्चनैः पट्टैर्देवसैन्यप्रमर्दनम् ।
आयसैः शङ्कुभिस्तीक्ष्णैः कीर्णं परवसोक्षितम् ॥ १० ॥
वज्राशनिसमस्पर्शं परगोपुरदारणम् ।
तं महोरगसङ्काशं प्रगृह्य परिघं रणे ॥ ११ ॥
दूषणोभ्यद्रवद्रांमं क्रूरकर्मा निशाचरः ।
तस्याभिपतमानस्य दूषणस्य स राघवः ॥ १२ ॥
द्वाभ्यां शराभ्यां चिच्छेद सहस्ताभरणौ भुजौ ।
भ्रष्टस्तस्य महाकायः पपात रणमूर्द्धिनि ॥ १३ ॥
परिघश्छिन्नहस्तस्य शक्रध्वज इवाग्रतः ।
स कराभ्यां विकीर्णाभ्यां पपात भुवि दूषणः ॥ १४ ॥
विषाणाभ्यां विशीर्णाभ्यां मनस्वीव महागजः ।
तं दृष्ट्वा पतितं भूमौ दूषणं निहतं रणे ॥ १५ ॥
साधुसाध्विति काकुत्स्थं सर्वभूतान्यपूजयन् ।
एतस्मिन्नन्तरे क्रुद्धास्त्रयः सेनाग्रयायिनः ॥ १६ ॥
संहत्याभ्यद्रवन् रामं मृत्युपाशावपाशिताः ।
महाकपालो विपुलं शूलमुद्यम्य राक्षसः ॥ १७ ॥
स्थूलाक्षः पट्टिशं गृह्य प्रमाथी च परश्वधम् ।
दृष्ट्वैवापततस्तूर्णं राघवः सायकैः शितैः ॥ १८ ॥
तीक्ष्णाग्रैः प्रतिजग्राह सम्प्राप्तानतिथीनिव ।
महाकपालस्य शिरश्चिच्छेद परमेषुभिः ॥ १९ ॥
असङ्ख्येयैस्तु बाणौघैः प्रममाथ प्रमाथिनम् ।
स पपात हतो भूमौ विटपीव महाद्रुमः ॥ २० ॥
स्थूलाक्षस्याक्षिणी तीक्ष्णैः पूरयामास सायकैः ।
दूषणस्यानुगान् पञ्चसाहस्रान् कुपितः क्षणात् ॥ २१ ॥
बाणौघैः पञ्चसाहस्रैरनयद्यमसादनम् ।
दूषणं निहतं दृष्ट्वा तस्य चैव पदानुगान् ॥ २२ ॥
व्यदिदेश खरः क्रुद्धः सेनाध्यक्षान् महाबलान् ।
अयं विनिहतः सङ्ख्ये दूषणः सपदानुगः ॥ २३ ॥
महत्या सेनया सार्धं युध्वा रामं कुमानुषम् ।
शस्त्रैर्नानाविधाकारैर्हनध्वं सर्वराक्षसाः ॥ २४ ॥
एवमुक्त्वा खरः क्रुद्धो राममेवाभिदुद्रुवे ।
श्येनगामी पृथुग्रीवो यज्ञशत्रुर्विहङ्गमः ॥ २५ ॥
दुर्जयः करवीराक्षः परुषः कालकार्मुकः ।
मेघमाली महामाली सर्पास्यो रुधिराशनः ॥ २६ ॥
द्वादशैते महावीर्या बलाध्यक्षाः ससैनिकाः ।
राममेवाभ्यवर्तन्त विसृजन्तः शरोत्तमान् ॥ २७ ॥
ततः पावक सङ्काशैर्हेमवज्रविभूषितैः ।
जघान शेषं तेजस्वी तस्य सैन्यस्य सायकैः ॥ २८ ॥
ते रुक्मपुङ्खा विशिखाः सधूमा इव पावकाः ।
निजध्नुस्तानि रक्षांसि वज्रा इव महाद्रुमान् ॥ २९ ॥
रक्षसां तु शतं रामः शतेनैकेन कर्णिना ।
सहस्रं च सहस्रेण जघान रणमूर्धनि ॥ ३० ॥
तैर्भिन्नवर्माभरणाश्छिन्नभिन्नशरासनाः ।
निपेतुः शोणितादिग्धा धरण्यां रजनीचराः ॥ ३१ ॥
तैर्मुक्तकेशैः समरे पतितैः शोणितोक्षितैः ।
आस्तीर्णा वसुधा कृत्स्ना महावेदिः कुशैरिव ॥ ३२ ॥
क्षणेन तु महाघोरं वनं निहतराक्षसम् ।
बभूव निरयप्रख्यं मांसशोणितकर्दमम् ॥ ३३ ॥
चतुर्दशसहस्राणि रक्षसां भीमकर्मणाम् ।
हतान्येकेन रामेण मानुषेण पदातिना ॥ ३४ ॥
तस्य सैन्यस्य सर्वस्य खरः शेषो महारथः ।
राक्षसस्त्रिशिराश्चैव रामश्च रिपुसूदनः ॥ ३५ ॥
शेषा हता महासत्त्वा राक्षसा रणमूर्धनि ।
घोरा दुर्विषहाः सर्वे लक्ष्मणस्याग्रजेन ते ॥ ३६ ॥
ततस्तु तद्भीमबलं महाहवे समीक्ष्य रामेण हतं बलीयसा ।
रथेन रामं महता खरस्तदा समाससादेन्द्र इवोद्यताशनिः ॥ ३७ ॥