एवमुक्तौ तु तौ वीरौ कबन्धेन नरेश्वरौ ।
गिरिप्रदरमासाद्य पावकं विससर्जतुः ॥ १ ॥
लक्ष्मणस्तु महोल्काभिर्ज्वलिताभिः समन्ततः ।
चितामादीपयामास सा प्रजज्वाल सर्वतः ॥ २ ॥
तच्छरीरं कबन्धस्य घृतपिण्डोपमं महत् ।
मेदसा पच्यमानस्य मन्दं दहति पावकः ॥ ३ ॥
स विधूय चितामाशु विधूमोऽग्निरिवोत्थितः ।
अरजे वाससी बिभ्रन्मालां दिव्यां महाबलः ॥ ४ ॥
ततश्चिताया वेगेन भास्वरो विमलाम्बरः ।
उत्पपाताशु संहृष्टः सर्वप्रत्यङ्गभूषणः ॥ ५ ॥
विमाने भास्वरे तिष्ठन् हंसयुक्ते यशस्करे ।
प्रभया च महातेजा दिशो दश विराजयन् ॥ ६ ॥
सोऽन्तरिक्षगतो रामं कबन्धो वाक्यमब्रवीत् ।
शृणु राघव तत्त्वेन यथा सीतामवाप्स्यसि ॥ ७ ॥
राम षड्युक्तयो लोके याभिः सत्त्वं विमृश्यते ।
दशाभागगतो हीनस्त्वं हि राम सलक्ष्मणः ॥ ८ ॥
यत्कृते व्यसनं प्राप्तं त्वया दारप्रधर्षणम् ।
तदवश्यं त्वया कार्यः स सुहृत्सुहृदां वर ॥ ९ ॥
अकृत्वा हि न ते सिद्धिमहं पश्यामि चिन्तयन् ।
श्रूयतां राम वक्ष्यामि सुग्रीवो नाम वानरः ॥ १० ॥
भ्रात्रा निरस्तः क्रुद्धेन वालिना शक्रसूनुना ।
ऋश्यमूके गिरिवरे पम्पापर्यन्तशोभिते ॥ ११ ॥
निवसत्यात्मवान् वीरश्चतुर्भिस्सह वानरैः ।
वानरेन्द्रो महावीर्यस्तेजोवानमितप्रभः ॥ १२ ॥
सत्यसन्धो विनीतश्च धृतिमान्मतिमान्महान् ।
दक्षः प्रगल्भो द्युतिमान्महाबलपराक्रमः ॥ १३ ॥
भ्रात्रा विवासितो राम राज्यहेतोर्महाबलः ।
स ते सहायो मित्रं च सीतायाः परिमार्गणे ॥ १४ ॥
भविष्यति हि ते राम मा च शोके मनः कृथाः ।
भवितव्यं हि यच्चापि न तच्छक्यमिहान्यथा ॥ १५ ॥
कर्तुमिक्ष्वाकुशार्दूल कालो हि दुरतिक्रमः ।
वयस्यं तं कुरु क्षिप्रमितो गत्वाद्य राघव ॥ १६ ॥
अद्रोहाय समागम्य दीप्यमाने विभावसौ ।
स च ते नावमन्तव्यः सुग्रीवो वानराधिपः ॥ १७ ॥
कृतज्ञः कामरूपी च सहायर्थी च वीर्यवान् ।
शक्तौ ह्यद्य युवां कर्तुं कार्यं तस्य चिकीर्षितम् ॥ १८ ॥
कृतार्थो वाऽकृतार्थो वा कृत्यं तव करिष्यति ।
स ऋक्षरजसः पुत्रः पम्पामटति शङ्कितः ॥ १९ ॥
भास्करस्यौरसः पुत्रो वालिना कृतकिल्बिषः ।
सन्निधायायुधं क्षिप्रमृश्यमूकालयं कपिम् ॥ २० ॥
कुरु राघव सत्येन वयस्यं वनचारिणम् ।
स हि स्थानानि सर्वाणि कार्त्स्न्येन कपिकुञ्जरः ॥ २१ ॥
नरमांसाशिनां लोके नैपुण्यादधिगच्छति ।
न तस्याविदितं लोके किञ्चिदस्ति हि राघव ॥ २२ ॥
यावत्सूर्यः प्रतपति सहस्रांशुररिन्दम ।
स नदीर्विपुलाञ्छैलान् गिरिदुर्गाणि कन्दरान् ॥ २३ ॥
अन्वीक्ष्य वानरैः सार्धं पत्नीं तेऽधिगमिष्यति ।
वानरांश्च महाकायान् प्रेषयिष्यति राघव ॥ २४ ॥
दिशो विचेतुं तां सीतां त्वद्वियोगेन शोचतीम् ।
स ज्ञास्यति वरारोहां निर्मलां रावणालये ॥ २५ ॥
स मेरुशृङ्गाग्रगतामनिन्दितां प्रविश्य पातालतलेऽपि वाश्रिताम् ।
प्लवङ्गमानां प्रवरस्तव प्रियां निहत्य रक्षांसि पुनः प्रदास्यति ॥ २६ ॥