ततः प्रस्रवणं शैलं ते गत्वा चित्रकाननम् ।
प्रणम्य शिरसा रामं लक्ष्मणं च महाबलम् ॥ १ ॥
युवराजं पुरस्कृत्य सुग्रीवमभिवाद्य च ।
प्रवृत्तिमथ सीतायाः प्रवक्तुमुपचक्रमुः ॥ २ ॥
रामे समनुरागं च यश्चायं समयः कृतः ।
एतदाख्यान्ति ते सर्वे हरयो रामसन्निधौ ॥ ३ ॥
वैदेहीमक्षतां श्रुत्वा रामस्तूत्तरमब्रवीत् ।
क्व सीता वर्तते देवी कथं च मयि वर्तते ॥ ४ ॥
एतन्मे सर्वमाख्यात वैदेहीं प्रति वानराः ।
रामस्य गदितं श्रुत्वा हरयो रामसन्निधौ ॥ ५ ॥
चोदयन्ति हनूमन्तं सीतावृत्तान्तकोविदम् ।
प्रणम्य शिरसा देव्यै सीतायै तां दिशं प्रति ॥ ६ ॥
उवाच वाक्यं वाक्यज्ञः सीताया दर्शनं यथा ।
समुद्रं लङ्घयित्वाऽहं शतयोजनमायतम् ॥ ७ ॥
अगच्छं जानकीं सीतां मार्गमाणो दिदृक्षया ।
तत्र लङ्केति नगरी रावणस्य दुरात्मनः ॥ ८ ॥
दक्षिणस्य समुद्रस्य तीरे वसति दक्षिणे ।
तत्र दृष्टा मया सीता रावणान्तःपुरे सती ॥ ९ ॥
सन्न्यस्य त्वयि जीवन्ती रामा राम मनोरथम् ।
दृष्टा मे राक्षसीमध्ये तर्ज्यमाना मुहुर्मुहुः ॥ १० ॥
राक्षसीभिर्विरूपाभी रक्षिता प्रमदावने ।
दुःखमासाद्यते देवी तथाऽदुःखोचिता सती ॥ ११ ॥
रावणान्तःपुरे रुद्धा राक्षसीभिः सुरक्षिता ।
एकवेणीधरा दीना त्वयि चिन्तापरायणा ॥ १२ ॥
रावणाद्विनिवृत्तार्था मर्तव्यकृतनिश्चया ।
देवी कथञ्चित् काकुत्स्थ त्वन्मना मार्गिता मया ॥ १३ ॥
इक्ष्वकुवंशविख्यातिं शनैः कीर्तयताऽनघ ।
सा मया नरशार्दूल विश्वासमुपपादिता ॥ १४ ॥
ततः सम्भाषिता देवी सर्वमर्थं च दर्शिता ।
रामसुग्रीवसख्यं च श्रुत्वा प्रीतिमुपागता ॥ १५ ॥
नियतः समुदाचारो भक्तिश्चास्यास्तथा त्वयि ।
एवं मया महाभागा दृष्टा जनकनन्दिनी ॥ १६ ॥
उग्रेण तपसा युक्ता त्वद्भक्त्या पुरुषर्षभ ।
अभिज्ञानं च मे दत्तं यथा वृत्तं तवान्तिके ॥ १७ ॥
चित्रकूटे महाप्राज्ञ वायसं प्रति राघव ।
विज्ञाप्यश्च नरव्याघ्रो रामो वायुसुत त्वया ॥ १८ ॥
अखिलेनेह यद् दृष्टमिति मामाह जानकी ।
अयं चास्मै प्रदातव्यो यत्नात् सुपरिरक्षितः ॥ १९ ॥
ब्रुवता वचनान्येवं सुग्रीवस्योपशृण्वतः ।
एष चूडामणिः श्रीमान् मया सुपरिरक्षितः ॥ २० ॥
मनःशिलायास्तिलको गण्डपार्श्वे निवेशितः ।
त्वया प्रनष्टे तिलके तं किल स्मर्तुमर्हसि ॥ २१ ॥
एष निर्यातितः श्रीमान् मया ते वारिसम्भवः ।
जीवितं धारयिष्यामि मासं दशरथात्मज ॥ २२ ॥
ऊर्ध्वं मासान्न जीवयं रक्षसां वशमागता ।
इति मामब्रवीत्सीता कृशाङ्गी धर्मचारिणी ॥ २३ ॥
रावणान्तःपुरे रुद्धा मृगीवोत्फुल्ललोचना ।
एतदेव मयाऽऽख्यातं सर्वं राघव यद्यथा ॥ २४ ॥
सर्वथा सागरजले सन्तारः प्रविधीयताम् ।
तौ जाताश्वासौ राजपुत्रौ विदित्वा तच्चाभिज्ञानं राघवाय प्रदाय ॥ २५ ॥
देव्या चाख्यातं सर्वमेवानुपूर्व्याद्वाचा सम्पूर्णं वायुपुत्रः शशंस ॥ २६ ॥