ततस्तमक्षोभ्यबलं लङ्काधिपतये चराः ।
सुवेले राघवं शैले निविष्टं प्रत्यवेदयन् ॥ १ ॥
चाराणां रावणः श्रुत्वा प्राप्तं रामं महाबलम् ।
जातोद्वेगोऽभवत् किञ्चित् सचिवानिदमब्रवीत् ॥ २ ॥
मन्त्रिणः शीघ्रमायान्तु सर्वे वै सुसमाहिताः ।
अयं नो मन्त्रकालो हि सम्प्राप्त इति राक्षसाः ॥ ३ ॥
तस्य तच्छासनं श्रुत्वा मन्त्रिणोऽभ्यागमन् द्रुतम् ।
ततः स मन्त्रयामास सचिवै राक्षसैः सह ॥ ४ ॥
मन्त्रयित्वा स दुर्धर्षः क्षमं यत् समनन्तरम् ।
विसर्जयित्वा सचिवान् प्रविवेश स्वमालयम् ॥ ५ ॥
ततो राक्षसमाहूय विद्युज्जिह्वं महाबलम् ।
मायाविदं महामायः प्राविशद्यत्र मैथिली ॥ ६ ॥
विद्युज्जिह्वं च मायाज्ञमब्रवीद्राक्षसाधिपः ।
मोहयिष्यावहे सीतां मायया जनकात्मजाम् ॥ ७ ॥
शिरो मायामयं गृह्य राघवस्य निशाचर ।
त्वं मां समुपतिष्ठस्व महच्च सशरं धनुः ॥ ८ ॥
अशोकवनिकायां तु सीतादर्शनलालसः ।
नैर्ऋतानामधिपतिः संविवेश महाबलः ॥ ९ ॥
ततो दीनामदैन्यार्हां ददर्श धनदानुजः ।
अधोमुखीं शोकपरामुपविष्टां महीतले ॥ १० ॥
भर्तारमेव ध्यायन्तीमशोकवनिकां गताम् ।
उपास्यामानां घोराभी राक्षसीभिरितस्ततः * ॥ ११ ॥
उपसृत्य ततः सीतां प्रहर्षं नाम कीर्तयन् ।
इदं च वचनं धृष्टमुवाच जनकात्मजाम् ॥ १२ ॥
सान्त्व्यमाना मया भद्रे यमुपाश्रित्य वल्गसे ।
खरहन्ता स ते भर्ता राघवः समरे हतः ॥ १३ ॥
छिन्नं ते सर्वतो मूलं दर्पस्ते विहतो मया ।
व्यसनेनात्मनः सीते मम भार्या भविष्यसि ॥ १४ ॥
विसृजेमां मतिं मूढे किं मृतेन करिष्यसि ।
भवस्व भद्रे भार्याणां सर्वासामीश्वरी मम ॥ १५ ॥
अल्पपुण्ये निवृत्तार्थे मूढे पण्डितमानिनि ।
शृणु भर्तृवधं सीते घोरं वृत्रवधं यथा ॥ १६ ॥
समायातः समुद्रान्तं मां हन्तुं किल राघवः ।
वानरेन्द्रप्रणीतेन बलेन महता वृतः ॥ १७ ॥
स निविष्टः समुद्रस्य पीड्य तीरमथोत्तरम् ।
बलेन महता रामो व्रजत्यस्तं दिवाकरे ॥ १८ ॥
अथाध्वनि परिश्रान्तमर्धरात्रे स्थितं बलम् ।
सुखसंसुप्तमासाद्य चारितं प्रथमं चरैः ॥ १९ ॥
तत्प्रहस्तप्रणीतेन बलेन महता मम ।
बलमस्य हतं रात्रौ यत्र रामः सलक्ष्मणः ॥ २० ॥
पट्टिशान् परिघांश्चक्रान् दण्डान् खड्गान् महायसान् ।
बाणजालानि शूलानि भास्वरान् कूटमुद्गरान् ॥ २१ ॥
यष्टिश्च तोमरान् शक्तीश्चक्राणि मुसलानि च ।
उद्यम्योद्यम्य रक्षोभिर्वानरेषु निपातिताः ॥ २२ ॥
अथ सुप्तस्य रामस्य प्रहस्तेन प्रमाथिना ।
असक्तं कृतहस्तेन शिरश्छिन्नं महासिना ॥ २३ ॥
विभीषणः समुत्पत्य निगृहीतो यदृच्छया ।
दिशः प्रव्राजितः सर्वैर्लक्ष्मणः प्लवगैः सह ॥ २४ ॥
सुग्रीवो ग्रीवया सीते भग्नया प्लवगाधिपः ।
निरस्तहनुकः शेते हनुमान् राक्षसैर्हतः ॥ २५ ॥
जाम्बवानथ जानुभ्यामुत्पतन्निहतो युधि ।
पट्टिशैर्बहुभिश्छिन्नो निकृत्तः पादपो यथा ॥ २६ ॥
निश्वसन्तौ रुदन्तौ च रुधिरेण परिप्लुतौ ।
असिना व्यायतौ छिन्नौ मध्ये ह्यरिनिषूदनौ ॥ २७ ॥
अनुतिष्ठति मेदिन्यां पनसः पनसो यथा ।
नाराचैर्बहुभिश्छिन्नः शेते दर्यां दरीमुखः ॥ २८ ॥
कुमुदस्तु महातेजा निष्कूजः सायकैः कृतः ।
अङ्गदो बहुभिश्छिन्नः शरैरासाद्य राक्षसैः ॥ २९ ॥
पतितो रुधिरोद्गारी क्षितौ निपतिताङ्गदः ।
हरयो मथिता नागै रथजातैस्तथाऽपरे ॥ ३० ॥
शायिता मृदिताश्चाश्वैर्वायुवेगैरिवाम्बुदाः ।
प्रहृताश्चापरे त्रस्ता हन्यमाना जघन्यतः ॥ ३१ ॥
अभिद्रुतास्तु रक्षोभिः सिंहैरिव महाद्विपाः ।
सागरे पतिताः केचित् केचिद्गगनमाश्रिताः ॥ ३२ ॥
ऋक्षा वृक्षानुपारूढा वानरीं वृत्तिमाश्रिताः ।
सागरस्य च तीरेषु शैलेषु च वनेषु च ॥ ३३ ॥
पिङ्गलास्ते विरूपाक्षैर्बहुभिर्बहवो हताः ।
एवं तव हतो भर्ता ससैन्यो मम सेनया ॥ ३४ ॥
क्षतजार्द्रं रजोध्वस्तमिदं चास्याहृतं शिरः ।
ततः परमदुर्धर्षो रावणो राक्षसाधिपः ॥ ३५ ॥
सीतायामुपशृण्वन्त्यां राक्षसीमिदमब्रवीत् ।
राक्षसं क्रूरकर्माणं विद्युज्जिह्वं त्वमानय ॥ ३६ ॥
येन तद्राघवशिरः सङ्ग्रामात् स्वयमाहृतम् ।
विद्युज्जिह्वस्ततो गृह्य शिरस्तत् सशरासनम् ॥ ३७ ॥
प्रणामं शिरसा कृत्वा रावणस्याग्रतः स्थितः ।
तमब्रवीत्ततो राजा रावणो राक्षसं स्थितम् ॥ ३८ ॥
विद्युज्जिह्वं महाजिह्वं समीपपरिवर्त्तिनम् ।
अग्रतः कुरु सीतायाः शीघ्रं दाशरथेः शिरः ॥ ३९ ॥
अवस्थां पश्चिमां भर्तुः कृपणा साधु पश्यतु ।
एवमुक्तं तु तद्रक्षः शिरस्तत् प्रियदर्शनम् ॥ ४० ॥
उपनिक्षिप्य सीतायाः क्षिप्रमन्तरधीयत ।
रावणश्चापि चिक्षेप भास्वरं कार्मुकं महत् ॥ ४१ ॥
त्रिषु लोकेषु विख्यातं सीतामिदमुवाच च ।
इदं तत्तव रामस्य कार्मुकं ज्यासमायुतम् ॥ ४२ ॥
इह प्रहस्तेनानीतं हत्वा तं निशि मानुषम् ।
स विद्युजिह्वेन सहैव तच्छिरो धनुश्च भूमौ विनीकीर्य रावणः ॥ ४३ ॥
विदेहराजस्य सुतां यशस्विनीं ततोऽब्रवीत्तां भव मे वशानुगा ॥ ४४ ॥