सीतां तु मोहितां दृष्ट्वा सरमा नाम राक्षसी ।
आससादाथ वैदेहीं प्रियां प्रणयिनीं सखीम् ॥ १ ॥
मोहितां राक्षसेन्द्रेण सीतां परमदुःखिताम् ।
आश्वासयामास तदा सरमा मृदुभाषिणी ॥ २ ॥
सा हि तत्र कृता मित्रं सीतया रक्ष्यमाणया ।
रक्षन्ती रावणादिष्टा सानुक्रोशा दृढव्रता ॥ ३ ॥
सा ददर्श ततः सीतां सरमा नष्टचेतनाम् ।
उपावृत्योत्थितां ध्वस्तां वडवामिव पांसुलाम् ॥ ४ ॥
तां समाश्वासयामास सखी स्नेहेन सुव्रता ।
उक्ता यद्रावणेन त्वं प्रत्युक्तं च स्वयं त्वया ॥ ५ ॥
सखी स्नेहेन तद्भिरु मया सर्वं प्रतिश्रुतम् ।
लीनया गगने शून्ये भयमुत्सृज्य रावणात् ॥ ६ ॥
तव हेतोर्विशालाक्षि न हि मे जीवितं प्रियम् ।
स सम्भ्रान्तश्च निष्क्रान्तो यत्कृते राक्षसाधिपः ॥ ७ ॥
तच्च मे विदितं सर्वमभिनिष्क्रम्य मैथिलि ।
न शक्यं सौप्तिकं कर्तुं रामस्य विदितात्मनः ॥ ८ ॥
वधश्च पुरुषव्याघ्रे तस्मिन्नैवोपपद्यते ।
न त्वेव वानरा हन्तुं शक्याः पादपयोधिनः ॥ ९ ॥
सुरा देवर्षभेणेव रामेण हि सुरक्षिताः ।
दीर्घवृत्तभुजः श्रीमान् महोरस्कः प्रतापवान् ॥ १० ॥
धन्वी संहननोपेतो धर्मात्मा भुवि विश्रुतः ।
विक्रान्तो रक्षिता नित्यमात्मनश्च परस्य च ॥ ११ ॥
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा कुलीनो नयशास्त्रवित् ।
हन्ता परबलौघानामचिन्त्यबलपौरुषः ॥ १२ ॥
न हतो राघवः श्रीमान् सीते शत्रुनिबर्हणः ।
अयुक्तबुद्धिकृत्येन सर्वभूतविरोधिना ॥ १३ ॥
इयं प्रयुक्ता रौद्रेण माया मायाविदा त्वयि ।
शोकस्ते विगतः सर्वः कल्याणं त्वामुपस्थितम् ॥ १४ ॥
ध्रुवं त्वां भजते लक्ष्मीः प्रियं प्रीतिकरं शृणु ।
उत्तीर्य सागरं रामः सह वानरसेनया ॥ १५ ॥
सन्निविष्टः समुद्रस्य तीरमासाद्य दक्षिणम् ।
दृष्टो मे परिपूर्णार्थः काकुत्स्थः सहलक्ष्मणः ॥ १६ ॥
स हि तैः सागरान्तस्थैर्बलैस्तिष्ठति रक्षितः ।
अनेन प्रेषिता ये च राक्षसा लघुविक्रमाः ॥ १७ ॥
राघवस्तीर्ण इत्येव प्रवृत्तिस्तैरिहाहृता ।
स तां श्रुत्वा विशालाक्षि प्रवृत्तिं राक्षसाधिपः ॥ १८ ॥
एष मन्त्रयते सर्वैः सचिवैः सह रावणः ।
इति ब्रुवाणा सरमा राक्षसी सीतया सह ॥ १९ ॥
सर्वोद्योगेन सैन्यानां शब्दं शुश्राव भैरवम् ।
दण्डनिर्घातवादिन्याः श्रुत्वा भेर्या महास्वनम् ॥ २० ॥
उवाच सरमा सीतामिदं मधुरभाषिणी ।
सन्नाहजननी ह्येषा भैरवा भीरु भेरिका ॥ २१ ॥
भेरीनादं च गम्भीरं शृणु तोयदनिस्वनम् ।
कल्प्यन्ते मत्तमातङ्गा युज्यन्ते रथवाजिनः ॥ २२ ॥
हृष्यन्ते तुरागारूढाः प्रासहस्ताः सहस्रशः ।
आपूर्यन्ते राजमार्गाः सैन्यैरद्भुतदर्शनैः ॥ २३ ॥
वेगवद्भिर्नदद्भिश्च तोयौघैरिव सागरः ।
शस्त्राणां च प्रसन्नानां चर्मणां वर्मणां तथा ॥ २४ ॥
रथवाजिगजानां च भूषितानां च रक्षसाम् ।
प्रभां विसृजतां पश्य नानावर्णां समुत्थिताम् ॥ २५ ॥
वनं निर्दहतो घर्मे यथा रूपं विभावसोः ।
घण्टानां शृणु निर्घोषं रथानां शृणु निस्वनम् ॥ २६ ॥
हयानां हेषमाणानां शृणु तूर्यध्वनिं यथा ।
उद्यतायुधहस्तानां राक्षसेन्द्रानुयायिनाम् ॥ २७ ॥
सम्भ्रमो रक्षसामेष तुमुलो रोमहर्षणः ।
श्रीस्त्वां भजति शोकघ्नी रक्षसां भयमागतम् ॥ २८ ॥
विनिर्जित्य जितक्रोधस्त्वामचिन्त्यपराक्रमः ।
रावणं समरे हत्वा भर्ता त्वाऽधिगमिष्यति ॥ २९ ॥
विक्रमिष्यति रक्षस्सु भर्ता ते सहलक्ष्मणः ।
यथा शत्रुषु शत्रुघ्नो विष्णुना सह वासवः ॥ ३० ॥
आगतस्य हि रामस्य क्षिप्रमङ्कगतां सतीम् ।
अहं द्रक्ष्यामि सिद्धार्थां त्वां शत्रौ विनिपातिते ॥ ३१ ॥
अश्रूण्यानन्दजानि त्वं वर्तयिष्यसि शोभने ।
समागम्य परिष्वज्य तस्योरसि महोरसः ॥ ३२ ॥
अचिरान्मोक्ष्यते सीते देवि ते जघनं गताम् ।
धृतामेतां बहून् मासान् वेणीं रामो महावलः ॥ ३३ ॥
तस्य दृष्ट्वा मुखं देवि पूर्णचन्द्रमिवोदितम् ।
मोक्ष्यसे शोकजं वारि निर्मोकमिव पन्नगी ॥ ३४ ॥
रावणं समरे हत्वा न चिरादेव मैथिलि ।
त्वया समग्रः प्रियया सुखार्हो लप्स्यते सुखम् ॥ ३५ ॥
समागता त्वं वीर्येण मोदिष्यसि महात्मना ।
सुवर्षेण समायुक्ता यथा सस्येन मेदिनी ॥ ३६ ॥
गिरिवरमभितोऽनुवर्तमानो हय इव मण्डलमाशु य करोति ।
तमिह शरणमभ्युपेहि देवं विदसकरं प्रभवो ह्ययं प्रजानाम् ॥ ३७ ॥