स प्रविश्य सभां राजा दीनः परमदुःखितः ।
निषसादासने सिंहः क्रुद्ध इव श्वसन् ॥ १ ॥
अब्रवीच्च स तान् सर्वान् बलमुख्यान् महाबलः ।
रावणः प्राञ्जलिर्वाक्यं पुत्रव्यसनकर्शितः ॥ २ ॥
सर्वे भवन्तः सर्वेण हस्त्यश्वेन समावृताः ।
निर्यान्तु रथसङ्घैश्च पादातैश्चोपशोभिताः ॥ ३ ॥
एकं रामं परिक्षिप्य समरे हन्तुमर्हथ ।
वर्षन्तः शरवर्षेण प्रावृट्काल इवाम्बुदाः ॥ ४ ॥
अथवाऽहं शरैस्तीक्ष्णैर्भिन्नगात्रं महारणे ।
भवद्भिः श्वो निहन्तास्मि रामं लोकस्य पश्यतः ॥ ५ ॥
इत्येतद्राक्षसेन्द्रस्य वाक्यमादाय राक्षसाः ।
निर्ययुस्ते रथैः शीघ्रैर्नानानीकैः सुसंवृताः ॥ ६ ॥
परिघान् पट्टिशांश्चैव शरखड्गपरश्वधान् ।
शरीरान्तकरान् सर्वे चिक्षिपुर्वानरान् प्रति ॥ ७ ॥
वानराश्च द्रुमान् शैलान् राक्षसान् प्रति चिक्षिपुः ।
स सङ्ग्रामो महान् भीमः सूर्यस्योदयनं प्रति ॥ ८ ॥
रक्षसां वानराणां च तुमुलः समपद्यत ।
ते गदाभिर्विचित्राभिः प्राशैः खड्गैः परश्वधैः ॥ ९ ॥
अन्योन्यं समरे जघ्नुस्तदा वानरराक्षसाः ।
एवं प्रवृत्ते सङ्ग्रामे ह्युद्भूतं सुमहद्रजः ॥ १० ॥
रक्षसां वानराणां च शान्तं शोणितविस्रवैः ।
मातङ्गरथकूलाश्च वाजिमत्स्या ध्वजद्रुमाः ॥ ११ ॥
शरीरसङ्घाटवहाः प्रसस्रुः शोणितापगाः ।
ध्वजवर्मरथानश्वान्नानाप्रहरणानि च ॥ १२ ॥
आप्लुत्याप्लुत्य समरे राक्षसानां बभञ्जिरे ।
केशान् कर्णललाटांश्च नासिकाश्च प्लवङ्गमाः ॥ १३ ॥
रक्षसां दशनैस्तीक्ष्णैर्नखैश्चापि न्यकर्तयन् ।
एकैकं राक्षसं सङ्ख्ये शतं वानरपुङ्गवाः ॥ १४ ॥
अभ्यधावन्त फलिनं वृक्षं शकुनयो यथा ।
तथा गदाभिर्गुर्वीभिः प्रासैः खड्गैः परश्वधैः ॥ १५ ॥
निजघ्नुर्वानरान् घोरान् राक्षसाः पर्वतोपमाः ।
राक्षसैर्युद्ध्यामानानां वानराणां महाचमूः ॥ १६ ॥
शरण्यं शरणं याता रामं दशरथात्मजम् ।
ततो रामो महातेजा धनुरादाय वीर्यवान् ॥ १७ ॥
प्रविश्य राक्षसं सैन्यं शरवर्षं ववर्ष ह ।
प्रविष्टं तु तदा रामं मेघाः सूर्यमिवाम्बरे ॥ १८ ॥
नाभिजग्मुर्महाघोरं निर्दहन्तं शराग्निना ।
कृतान्येव सुघोराणि रामेण रजनीचराः ॥ १९ ॥
रणे रामस्य ददृशुः कर्माण्यसुकराणि च ।
चालयन्तं महानीकं विधमन्तं महारथान् ॥ २० ॥
ददृशुस्ते न वै रामं वातं वनगतं यथा ।
छिन्नं भिन्नं शरैर्दग्धं प्रभग्नं शस्त्रपीडितम् ॥ २१ ॥
बलं रामेण ददृशुर्न रामं शीघ्रकारिणम् ।
प्रहरन्तं शरीरेषु न ते पश्यन्ति राघवम् ॥ २२ ॥
इन्द्रियार्थेषु तिष्ठन्तं भूतात्मानमिव प्रजाः ।
एष हन्ति गजानीकमेष हन्ति महारथान् ॥ २३ ॥
एष हन्ति शरैस्तीक्ष्णैः पदातीन् वाजिभिः सह ।
इति ते राक्षसाः सर्वे रामस्य सदृशान् रणे ॥ २४ ॥
अन्योन्यं कुपिता जघ्नुः सादृश्याद्राघवस्य ते ।
न ते ददृशिरे रामं दहन्तमरिवाहिनीम् ॥ २५ ॥
मोहिताः परमास्त्रेण गान्धर्वेण महात्मना ।
ते तु रामसहस्राणि रणे पश्यन्ति राक्षसाः ॥ २६ ॥
पुनः पश्यन्ति काकुत्स्थमेकमेव महाहवे ।
भ्रमन्तीं काञ्चनीं कोटिं कार्मुकस्य महात्मनः ॥ २७ ॥
अलातचक्रप्रतिमां ददृशुस्ते न राघवम् ।
शरीरनाभिसत्त्वार्चिः शरीरं नेमिकार्मुकम् ॥ २८ ॥
ज्याघोषतलनिर्घोषं तेजोबुद्धिगुणप्रभम् ।
दिव्यास्त्रगुणपर्यन्तं निघ्नन्तं युधि राक्षसान् ॥ २९ ॥
ददृशू रामचक्रं तत् कालचक्रमिव प्रजाः ।
अनीकं दशसाहस्रं रथानां वातरंहसाम् ॥ ३० ॥
अष्टादश सहस्राणि कुञ्जराणां तरस्विनाम् ।
चतुर्दश सहस्राणि सारोहाणां च वाजिनाम् ॥ ३१ ॥
पूर्णे शतसहस्रे द्वे राक्षसानां पदातिनाम् ।
दिवसस्याष्टमे भागे शरैरग्निशिखोपमैः ॥ ३२ ॥
हतान्येकेन रामेण रक्षसां कामरूपिणाम् ।
ते हताश्वा हतरथाः शान्ता विमथितध्वजाः ॥ ३३ ॥
अभिपेतुः पुरीं लङ्कां हतशेषा निशाचराः ।
हतैर्गजपदात्यश्वैस्तद्बभूव रणाजिरम् ॥ ३४ ॥
आक्रीडमिव रुद्रस्य क्रुद्धस्य सुमहात्मनः ।
ततो देवाः सगन्धर्वाः सिद्धाश्च परमर्षयः ॥ ३५ ॥
साधु साध्विति रामस्य तत् कर्म समपूजयन् ।
अब्रवीच्च तदा रामः सुग्रीवं प्रत्यनन्तरम् ॥ ३६ ॥
विभीषणं च धर्मात्मा हनूमन्तं च वानरम् ।
जाम्बवन्तं हरिश्रेष्ठं मैन्दं द्विविदमेव च ॥ ३७ ॥
एतदस्त्रबलं दिव्यं मम वा त्र्यम्बकस्य वा ।
निहत्य तां राक्षसवाहिनीं तु रामस्तदा शक्रसमो महात्मा ॥ ३८ ॥
अस्त्रेषु शस्त्रेषु जितक्लमश्च संस्तूयते देवगणैः प्रहृष्टैः ॥ ३९ ॥