इति प्रतिसमादिष्टो हनुमान् मारुतात्मजः ।
प्रविवेश पुरीं लङ्कां पूज्यमानो निशाचरैः ॥ १ ॥
ददर्श मृजया हीनां सातङ्कामिव रोहिणीम् ।
वृक्षमूले निरानन्दां राक्षसीभिः समावृताम् ॥ २ ॥
निभृतः प्रणतः प्रह्वः सोऽभिगम्याभिवाद्य च ।
दृष्ट्वा तमागतं देवी हनुमन्तं महाबलम् ॥ ३ ॥
तूष्णीमास्त तदा दृष्ट्वा स्मृत्वा प्रमुदिताऽभवत् ।
सौम्यं दृष्ट्वा मुखं तस्या हनुमान् प्लवगोत्तमः ॥ ४ ॥
रामस्य वचनं सर्वमाख्यातुमुपचक्रमे ।
वैदेहि कुशली रामः सहसुग्रीवलक्ष्मणः ॥ ५ ॥
विभीषणसहायश्च हरीणां सहितो बलैः ।
कुशलं चाहु सिद्धार्थो हतशत्रुररिन्दमः ॥ ६ ॥
विभीषणसहायेन रामेण हरिभिः सह ।
निहतो रावणो देवि लक्ष्मणस्य नयेन च ॥ ७ ॥
पृष्ट्वा तु कुशलं रामो वीरस्त्वां रघुनन्दनः ।
अब्रवीत् परमप्रीतः कृतार्थेनान्तरात्मना ॥ ८ ॥
प्रियमाख्यामि ते देवि त्वां तु भूयः सभाजये ।
दिष्ट्या जीवसि धर्मज्ञे जयेन मम संयुगे ॥ ९ ॥
लब्धो नो विजयः सीते स्वस्था भव गतव्यथा ।
रावणश्च हतः शत्रुर्लङ्का चेयं वशे स्थिता ॥ १० ॥
मया ह्यलब्धनिद्रेण दृढेन तव निर्जये ।
प्रतिज्ञैषा विनिस्तीर्णा बद्ध्वा सेतुं महोदधौ ॥ ११ ॥
सम्भ्रमश्च न गन्तव्यो वर्तन्त्या रावणालये ।
विभीषणविधेयं हि लङ्कैश्वर्यमिदं कृतम् ॥ १२ ॥
तदाश्वसिहि विश्वस्ता स्वगृहे परिवर्तसे ।
अयं चाभ्येति संहृष्टस्त्वद्दर्शनसमुत्सुकः ॥ १३ ॥
एवमुक्ता समुत्पत्य सीता शशिनिभानना ।
प्रहर्षेणावरुद्धा सा व्याजहार न किञ्चन ॥ १४ ॥
अब्रवीच्च हरिश्रेष्ठः सीतामप्रतिजल्पतीम् ।
किं नु चिन्तयसे देवि किं नु मां नाभिभाषसे ॥ १५ ॥
एवमुक्ता हनुमता सीता धर्मे व्यवस्थिता ।
अब्रवीत् परमप्रीता हर्षगद्गदया गिरा ॥ १६ ॥
प्रियमेतदुपश्रुत्य भर्तुर्विजयसंश्रितम् ।
प्रहर्षवशमापन्ना निर्वाक्याऽस्मि क्षणान्तरम् ॥ १७ ॥
न हि पश्यामि सदृशं चिन्तयन्ती प्लवङ्गम ।
मत्प्रियाख्यानाकस्येह तव प्रत्यभिनन्दनम् ॥ १८ ॥
न हि पश्यामि तत् सौम्य पृथिव्यामपि वानर ।
सदृशं मत्प्रियाख्याने तव दातुं भवेत् समम् ॥ १९ ॥
हिरण्यं वा सुवर्णं वा रत्नानि विविधानि च ।
राज्यं वा त्रिषु लोकेषु नैतदर्हति भाषितुम् ॥ २० ॥
एवमुक्तस्तु वैदेह्या प्रत्युवाच प्लवङ्गमः ।
गृहीतप्राञ्जलिर्वाक्यं सीतायाः प्रमुखे स्थितः ॥ २१ ॥
भर्तुः प्रियहिते युक्ते भर्तुर्विजयकाङ्क्षिणि ।
स्निग्धमेवंविधं वाक्यं त्वमेवार्हसि भाषितुम् ॥ २२ ॥
तवैतद्वचनं सौम्ये सारवत् स्निग्धमेव च ।
रत्नौघाद्विविधाच्चापि देवराज्याद्विशिष्यते ॥ २३ ॥
अर्थतश्च मया प्राप्ता देवराज्यादयो गुणाः ।
हतशत्रुं विजयिनं रामं पश्यामि सुस्थितम् ॥ २४ ॥
तस्य तद्वचनं श्रुत्वा मैथिली जनकात्मजा ।
ततः शुभतरं वाक्यमुवाच पवनात्मजम् ॥ २५ ॥
अतिलक्षणसम्पन्नं माधुर्यगुणभूषितम् ।
बुद्ध्या ह्यष्टाङ्गया युक्तं त्वमेवार्हसि भाषितुम् ॥ २६ ॥
श्लाघनीयोऽनिलस्य त्वं पुत्रः परमधार्मिकः ।
बलं शौर्यं श्रुतं सत्त्वं विक्रमो दाक्ष्यमुत्तमम् ॥ २७ ॥
तेजः क्षमाधृतिर्धैर्यं विनीतत्वं न संशयः ।
एते चान्ये च बहवो गुणास्त्वय्येव शोभनाः ॥ २८ ॥
अथोवाच पुनः सीतामसम्भ्रान्तो विनीतवत् ।
प्रगृहीताञ्जलिर्हर्षात् सीतायाः प्रमुखे स्थितः ॥ २९ ॥
इमास्तु खलु राक्षस्यो यदि त्वमनुमन्यसे ।
हन्तुमिच्छाम्यहं सर्वा याभिस्त्वं तर्जिता पुरा ॥ ३० ॥
क्लिश्यन्तीं पतिदेवां त्वामशोकवनिकां गताम् ।
घोररूपसमाचाराः क्रूराः क्रूरतरेक्षणाः ॥ ३१ ॥
राक्षस्यो दारुणकथा वरमेतत् प्रयच्छ मे ।
मुष्टिभिः पाणिभिः सर्वाश्चरणैश्चैव शोभने ॥ ३२ ॥
इच्छामि विविधैर्घातैर्हन्तुमेताः सुदारुणाः ।
घातैर्जानुप्रहारैश्च दशनानां च पातनैः ॥ ३३ ॥
भक्षणैः कर्णनासानां केशानां लुञ्चनैस्तथा ।
नखैः शुष्कमुखीभिश्च दारणैर्लङ्घनैर्हतैः ॥ ३४ ॥
निपात्य हन्तुमिच्छामि तव विप्रियकारिणीः ।
एवंप्रकारैर्बहुभिर्विप्रकारैर्यशस्विनि ॥ ३५ ॥
हन्तुमिच्छाम्यहं देवि तवेमाः कृतकिल्बिषाः ।
एवमुक्ता हनुमता वैदेही जनकात्मजा ॥ ३६ ॥
उवाच धर्मसहितं हनुमन्तं यशस्विनी ।
राजसंश्रयवश्यानां कुर्वन्तीनां पराज्ञया ॥ ३७ ॥
विधेयानां च दासीनां कः कुप्येद्वानरोत्तम ।
भाग्यवैषम्ययोगेन पुरादुश्चरितेन च ॥ ३८ ॥
मयैतत् प्राप्यते सर्वं स्वकृतं ह्युपभुज्यते ।
प्राप्तव्यं तु दशायोगान्मयैतदिति निश्चितम् ॥ ३९ ॥
दासीनां रावणस्याहं मर्षयामीह दुर्बला ।
आज्ञप्ता रावणेनैता राक्षस्यो मामतर्जयन् ॥ ४० ॥
हते तस्मिन्न कुर्युर्हि तर्जनं वानरोत्तम ।
अयं व्याघ्रसमीपे तु पुराणो धर्मसंस्थितः ॥ ४१ ॥
ऋक्षेण गीतः श्लोको मे तन्निबोध प्लवङ्गम ।
न परः पापमादत्ते परेषां पापकर्मणाम् ॥ ४२ ॥
समयो रक्षितव्यस्तु सन्तश्चारित्रभूषणाः ।
पापानां वा शुभानां वा वधार्हाणां प्लवङ्गम ॥ ४३ ॥
कार्यं करुणमार्येण न कश्चिन्नापराध्यति ।
लोकहिंसाविहाराणां रक्षसां कामरूपिणाम् ॥ ४४ ॥
कुर्वतामपि पापानि नैव कार्यमशोभनम् ।
एवमुक्तस्तु हनुमान् सीतया वाक्यकोविदः ॥ ४५ ॥
प्रत्युवाच ततः सीतां रामपत्नीं यशस्विनीम् ।
युक्ता रामस्य भवती धर्मपत्नी यशस्विनी ॥ ४६ ॥
प्रतिसन्दिश मां देवि गमिष्ये यत्र राघवः ।
एवमुक्ता हनुमता वैदेही जनकात्मजा ॥ ४७ ॥
अब्रवीद्द्रष्टुमिच्छामि भर्तारं वानरोत्तम ।
तस्यास्तद्वनं श्रुत्वा हनुमान् मारुतात्मजः ॥ ४८ ॥
हर्षयन् मैथिलीं वाक्यमुवाचेदं महाद्युतिः ।
पूर्णचन्द्राननं रामं द्रक्ष्यस्यार्ये सलक्ष्मणम् ॥ ४९ ॥
स्थिरमित्रं हतामित्रं शचीव त्रिदशेश्वरम् ।
तामेवमुक्त्वा राजन्तीं सीतां साक्षादिव श्रियम् ॥ ५० ॥
आजगाम महावेगो हनुमान् यत्र राघवः ॥ ५१ ॥